Stichting 3xM is een internationale zendingsorganisatie die tv-programma’s uitzendt in West-Afrika, Centraal-Azië en Zuid-Azië, Indonesië en Bangladesh. De programma’s worden gemaakt door lokaal getrainde partnerorganisaties die de cultuur goed kennen. De programma’s van 3xM gaan over sociale noden in de plaatselijke samenleving, zoals drugsverslaving in Indonesië, het kidnappen van bruiden in Centraal Azië, corruptie in Bangladesh en Hiv/ Aids in West-Afrika. In de programma’s worden verhalen verteld door slachtoffers en daders en er wordt een christelijk alternatief geboden.
Vorige maand was ik voor 3 xM in Ivoorkust en bezocht daar ‘de Ivoriaanse EO’. Ik maakte kennis met het het land, de cultuur en het team. Ik bezocht de studio, mocht opnames bijwonen en bezocht kijkers. De kijkers zijn nogal divers. De uitzendingen richten zich met name op jongeren, gezinnen en mensen die besmet zijn met het hiv-virus. Ik zag mooie woonkamers, cafeetjes, barretjes, werkplaatsen, bijzondere opname locaties, armzalige krotten en een levendig ziekenhuis.
De mensen in Ivoorkust maakten op mij een levendige indruk. Zonder te generaliseren, vind ik veel mensen inventiefrijk, creatief en hardwerkend. Ze houden van hun land.
Deze vrouw verkoopt haar eigen gemaakte bananenchips.Bloesem van de cacaoboom. In Nederland eten we veel chocola die oorspronkelijk uit Ivoorkust komt. Bij het team van ‘de Ivoriaanse EO’ merkte ik een liefdevolle basishouding richting iedereen, ongeacht status, religie of omstandigheden. Ook naar mij toe was het team heel open en gastvrij. Deze houding leidt soms tot onverwachte situaties: Ineens loop je er dan, midden in Abidjan. Samen op zoek naar een bruin broodje met Goudse kaas. Niet omdat ik daar om vroeg, maar omdat ze wisten dat ik dit thuis ook eet. Zo vriendelijk! Deze medewerker van de kaasafdeling vertelde me dat de Nederlandse kaas hier goed verkoopt. Blijkbaar hebben we dezelfde smaak wat betreft kaas en chocola.Nooit geweten dat je pannen kan maken in zand van lege deodorant busjes.Sommige mensen hebben een paard in de gang, anderen hebben een geit op het dak….Lege petflessen worden verzameld en schoongemaakt. In deze flessen worden lokale medicijnen gedaan.
Spiritualiteit is in Ivoorkust onderdeel van het dagelijks leven. Je ziet het aan mensen, in huizen, op de markt, op auto’s en in de straat. Soms zie je invloed van occultisme, hekserij en demonen. Voor mij was het nogal choquerend om naast de snelweg 2 mannen met maskers en trommels met een groepje kinderen te zien, terwijl één van de mannen een kind door de lucht rondslingert om het aan ‘de demonen te offeren’.
Sociaal-maatschappelijke problemen die spelen zijn gebroken of ongezonde relaties, huiselijk geweld, afwezige vaders, machtsmisbruik, polygamie en de gevolgen daarvan, invloeden van drank, drugs en verslaving.
TV opnames.Wachtende actrice(s).Tv is overal.In Abidjan staat het beste ziekenhuis in de armste wijk. Ik sprak er met uitmuntende artsen en gedreven verpleegkundigen. Ik bewonder hun kennis en kunde en hun passie voor hun werk. Ze zijn betrokken en creatief in het bereiken van een optimaal resultaat. Ze stimuleren in de zwangerschap de komst van de partner bij de consulten en tests. Op die manier is er openheid over de uitslag, de gevolgen van de uitslag op de gezondheid en de relatie. Verder wordt besproken wat de gevolgen zijn voor het ongeboren kind. Gezamenlijk wordt de eventuele behandeling en het steunen van elkaar besproken. In de wachtkamer is een film van 3xm te zien, met gezondheidsboodschappen over hiv.De programma’s richten zich op kennis en hoop bij hiv besmetting. In sommige religieuze groeperingen is hierover spreken nog een taboe, wat enorme eenzaamheid en moedeloosheid met zich mee kan brengen. Hoe zou het voelen als je erachter komt dat je hiv besmet bent, maar je kunt dit met niemand uit je omgeving delen. Hoe eenzaam is dat? Door de programma’s leren mensen dat het niet het einde is, als je hiv besmet bent. Er is hoop en nieuw perspectief. De programma’s bieden na de uitzending nazorg. Het bereik is groot, de boodschap sterk.
Je voudrais bien remercier tout le monde qui m’a rendu possible de faire ce reportage photographique. Merci à chacun qui m’a accordé une vue dans sa vie ou dans son travail et à toute personne qui avait confiance en moi pour enregistrer ces choses.
À tout l’équipe: Merci pour les tartines au fromage hollandais! Et merci pour la bonne atmosphère, l’hospitalité et votre franchise. Vous m’avez appris beaucoup de choses. C’était bien d’être chez vous!