Bijna 50 jaar geleden begon Red een Kind in India met de opzet van een kindertehuis. De werkwijze is in de loop van de jaren veranderd maar het doel is hetzelfde gebleven: Een kansrijke toekomst voor elk kind. Ik bezocht in India verschillende projecten. Welkom in India!
Je vader vermoord je moeder terwijl je 4 jaar oud bent. Hij komt in de gevangenis en jij staat er alleen voor. Je kan het je bijna niet voorstellen. Toch ging het zo bij Flora. Zij was destijds het eerste kind dat werd opgevangen in een huis van Red een Kind. Flora kijkt goed terug op haar periode in het tehuis. Vooral de zorg die ze kreeg en het onderwijs dat ze in tegenstelling tot veel kinderen buiten het tehuis kon volgen waardeert ze. De periode in het kindertehuis heeft haar gevormd en geïnspireerd om zich in te zetten voor onderwijs voor meisjes. Toen Flora volwassen werd hebben de begeleiders van het kindertehuis een huwelijk voor haar gearrangeerd. In India zijn gearrangeerde huwelijken heel gebruikelijk en Flora waardeerde het dat de begeleiders deze taak, die normaal gesproken een taak van ouders is, op zich namen. Ze heeft 2 zonen gekregen en toen de jongens wat ouder werden heeft ze vervolgstudies gedaan. Nu is ze directrice van een meisjesschool. Flora wil de kwaliteit van hoger onderwijs voor meisjes verbeteren. De leerlingen die deze school hebben bezocht, krijgen over het algemeen goede banen. In de periode van het wonen in het kindertehuis ontving Flora maandelijks post van haar sponsoren. Ze heeft haar sponsoren in Nederland opgezocht, samen met haar zoon.
In de afgelopen jaren in de visie en werkwijze van Red een Kind veranderd. Ook een ontwikkelingsorganisatie ontwikkelt verder. Tegenwoordig is de focus van kindertehuizen verplaatst naar dorpsontwikkeling. Als je een kind wilt helpen, zul je het systeem om hem heen moeten versterken. Op deze manier is de ontwikkeling duurzaam. In dit dorp is het lokale motto: zorg voor hoop en blijheid. Ik krijg de indruk dat dat motto goed uit de verf komt in de praktijk…..
Kinderparlementen zijn een effectief middel om kinderen te betrekken bij de ontwikkeling van hun dorp. Voor het vormen van zo’n parlement krijgen de kinderen een training over hoe je kunt samenwerken, hoe je afspraken maakt en over kinderrechten. De minister president van dit parlement beschikt over een sterk staaltje leiderschap. Zij wordt omringt door de minister van onderwijs, minister van milieu, minister van sociale zaken, minister van nieuws en de minister van sport en spel. Prachtig dat de kracht, eerlijkheid en creativiteit van kinderen ingezet wordt voor verbetering in mensenlevens. Zo hadden de kinderen naar aanleiding van zelfmoord van een jongen als gevolg van huiselijk geweld dit onderwerp op de agenda gezet. Het kinderparlement heeft gesprekken gehad met het dorpsbestuur met als resultaat dat er nu afspraken zijn gemaakt over preventie en hoe te handelen bij zorg over huiselijk geweld. Ook kregen ze voor elkaar dat er straatlantaarns geplaatst worden voor het verbeteren van de veiligheid op straat. Zelf waren ze trots op het feit dat ze een bibliotheek hebben geregeld in een klaslokaal. Veldmedewerkers van de lokale partnerorganisatie ondersteunen de kindparlementen en helpen bij de te nemen stappen. In het schrift dat de kinderen hier laten zien staat de aanwezigheid van de ministers, de gemaakte afspraken en kopieën van petities gestuurd naar de overheid. Mooi om te zien dat de kinderen hier bezig zijn met preventie. Als de hulp hier binnenkort wordt afgesloten, ligt in mijn ogen hier zoveel kennis en is eigenaarschap ontwikkeld, waardoor ze ongetwijfeld op deze voet verder gaan. In een land met corruptie, machtsmisbruik en ongelijkheid is het meer dan fijn dat er kinderen zijn die goed leiderschap hebben geleerd. Jongens en meisjes hebben door de kindparlementen geleerd dat ze gelijkwaardig zijn.
Mijn indruk van India is vooral: ongrijpbaar…….
De meisjes en vrouwen hebben het in India niet overal even makkelijk. Ahimsa (niet haar echte naam) begeleidt deze adolecentengroep. Zelf is ze getrouwd en moeder van 2 dochters. Ze ziet haar man en dochters twee keer per maand. Haar dochters groeien op bij haar moeder, zodat zij zich volledig op dit werk kan richten. Het is een opoffering en geregeld valt het haar zwaar, maar dat is het haar waard. Armoede en kindhuwelijken zijn in deze omgeving een probleem. In meerdere dorpen worden meisjes en vrouwen genegeerd en gediscrimineerd en hebben te maken met seksueel geweld. De meisjes krijgen les in reproductieve gezondheid, informatie over het belang van onderwijs, eten van natuurlijk voedsel zonder pesticiden, persoonlijke hygiëne, informatie over relaties, de risico’s van kindhuwelijken en computertrainingen. De meisjes steunen elkaar in meerdere opzichten. De ouders van een van deze meisjes wilden hun dochter uithuwelijken, maar samen met de andere meisjes van de adolescentengroep kon zij haar ouders op andere gedachten brengen. Het schoot door me heen welke ellende hiermee kon worden voorkomen, wat voor mij het belang van preventie onderstreept..
Dit zijn Selvi en Bhavani. 5 jaar geleden is de man van Selvi overleden en sindsdien staat ze alleen voor de zorg van haar 4 kinderen. In dit dorp eten ze als gevolg van armoede ratten. Ik kreeg de woorden ratten eten en waardigheid niet op een lijn in mijn hoofd. Ik begreep dat dat ook hier in India zo wordt ervaren. Waar de mensen met wat meer geld zich rijst met curry’s kunnen permitteren, staat hier naast de ratten vooral rijst en water op het menu. Door de tyfoon van december 2016 hebben veel huizen hun daken verloren. De gezinnen waren radeloos. Selvi en Bhavani zijn kasteloos. Hogere kasten bekommeren zich niet om hun situatie. Selvi was wanhopig en kan bijna niet geloven dat ze is geholpen. Red een Kind heeft er voor gezorgd dat de mensen die geen mogelijkheden hebben om een nieuw dak te maken, een nieuw dak van golfplaten kregen. Deze mensen kregen ook een watercontainer voor schoon drinkwater. De normale gang van zaken is niet dat Red een Kind zomaar dingen geeft, maar bij noodgevallen is dat natuurlijk een ander verhaal. Je kunt dit zien als een vorm van hulp om grotere problemen te voorkomen. Bhavani is het enige meisje uit het dorp dat vervolgonderwijs volgt. Het is een moedige keus, omdat ze een meisje is, uit een achtergestelde bevolkingsgroep komt en in haar dorp de meeste mensen geen geld hebben voor onderwijs. Ook is haar school ver van huis en reizen is hier voor meisjes niet bepaald veilig. Ze wil wat betreft onderwijs volgen graag een voorbeeld zijn voor de rest van de jongeren uit haar dorp. Haar moeder is trots op haar en hoopt dat zij door onderwijs de armoede kan ontstijgen.
Red een Kind hielp deze visser om in onderhandeling met de lokale overheid een vissersvergunning te krijgen. Zonder deze vergunning had hij geen inkomsten. Het is gelukt om deze te krijgen.
Deze vrouwen hebben de opleiding als naaister via Red een Kind met succes afgerond. Zij kunnen nu werken voor een inkomen. Ook is er samenwerking gezocht met een eigenaresse van een naaiatelier. Zij was ook aanwezig bij de diploma uitreiking. Doel is dat de vrouwen hier kunnen werken voor een eerlijke prijs.
Hoe een interview met fotoshoot kan uitlopen op een spontane verkleedpartij…. Hier kreeg ik de crop top van een schoonzus, de sari van de buurvrouw en de ketting van een tante om. Dikke lol in het hutje van deze moeder van 2 kinderen. Zij werkt na het volgen van een opleiding via Red een Kind als kapster/schoonheidsspecialist en als naaister. Er is nu voldoende te eten en dat was in het verleden wel anders. Haar zus heeft een tijd voor haar oudste zoontje gezorgd toen zij hem niet te eten kon geven. Al met al vond ik het bijzonder om te zien dat Red een Kind klein begon en zelf als organisatie groeide en ontwikkelde, dat zal met vallen en opstaan geweest zijn, net als bij iedereen. Wat zeker een inspiratie is voor Nederland: kinderen kunnen dorpen veranderen!
Binnenkort deel 2 van het blog over India
